«EGA BIZIRIK». spray y acrílicos sobre lienzo. 118 X 84 cms. concierto de SOLARIS JAZZ TRASH en el III DÍA EN DEFENSA DEL RÍO EGA, ANCÍN (Navarra). 18-10-2014
Fotografía de Eba Ebargi
Fotografía de Ibon López
«HUMANOS INTENTANDO FLUIR». acrílicos sobre lienzo. realizado en concierto de HUMANOS INTENTÁNDOLO y LA BALDOSA FLOTANTE en el III DÍA EN DEFENSA DEL RÍO EGA, ANCIN (Navarra). 18-10-2014
Fotografía de Eneko Martorell
Fotografía de Ibon López
«Gu sortu ginen IBAI beretik sortuko dira besteak»
«Del mismo RÍO que surgimos nosotros, nacerán los demás»
Izarren hautsa egun batean bilakatu zen bizigai,
hauts hartatikan uste gabean noizpait giûaden gu ernai.
Eta horrela bizitzen gera sortuz ta sortuz gure aukera
atsedenik hartu gabe: lana egiûaz goaz aurrera
kate horretan denok batera gogorki loturik gaude.
Gizonen lana jakintza dugu: ezagutuz aldatzea,
naturarekin bat izan eta harremanentan sartzea.
Eta indarrak ongi errotuz, gure sustraiak lurrari lotuz,
bertatikan irautea: ezaren gudaz baietza sortuz,
ukazioa legetzat hartuz beti aurrera joatea.
Gu sortu ginen enbor beretik sortuko dira besteak,
burruka hortan iraungo duten zuhaitz-ardaska gazteak.
Beren aukeren jabe eraikiz ta erortzean berriro jaikiz
ibiltzen joanen direnak
Ez dadukanak ongi ahi daki euketzea zein den ona,
bere premiak bete nahirik beti bizi da gizona.
Gu ere zerbait ba gera eta gauden tokitik hemendik bertan
saia gaitezen ikusten: amets eroak bazterturikan,
sasi zikiûak behingoz erreta bide on bat aukeratzen.
Gizonen lana jakintza dugu: ezagutuz aldatzea,
naturarekin bat izan eta harremanentan sartzea.
Eta indarrak ongi errotuz, gure sustraiak lurrari lotuz,
bertatikan irautea: ezaren gudaz baietza sortuz,
ukazioa legetzat hartuz beti aurrera joatea.
Gu sortu ginen enbor beretik sortuko dira besteak,
burruka hortan iraungo duten zuhaitz-ardaska gazteak.
Beren aukeren jabe eraikiz ta erortzean berriro jaikiz
ibiltzen joanen direnak
Gu sortu ginen enbor beretik sortuko dira besteak,
burruka hortan iraungo duten zuhaitz-ardaska gazteak.
gertakizunen indar ta argiz
gure ametsa arrazoi garbiz egiztatuko dutenak
El polvo de las estrellas se convirtió un día
en germen de vida.
Y de él surgimos nosotros en algún momento
Y así vivimos, creando y recreando nuestro ámbito
Sin descanso. Trabajando pervivimos
Y a esa dura cadena estamos todos atados
El hombre tiene necesidad de dominar un medio hostil
Vive esa lucha y de ella extrae su verdad
Busca afanosamente la sabiduría y la luz
Y en esa búsqueda no conoce el descanso
Se orienta por sendas oscuras
Y va inventando nuevas leyes, jugandose en ello la vida
El trabajo humano es conocimiento: conocer y transformar
Hermanarse con la naturaleza y llegar a desvelarla
Crear de la negación lo positivo
Y tomando la contradicción por ley continuar avanzando
El desposeido sabe bien cuan hermoso es poseer
Pues el hombre trata afanosamente de
satisfacer sus necesidades
También nosotros estamos en ello
Y de nuestra tierra debemos ver claro
Eliminando absurdos
Desbrozando el camino para avanzar hacia el objetivo
Del mismo tronco del que nacimos nosotros
Nacerán otras ramas jóvenes que continuaran la lucha
Que se constituirán en dueños conscientes de su futuro
Por la fuerza y evidencia de los hechos
Convertirán en fecunda y racional realidad
Lo que en nosotros es sueño y deseo.
MIKEL LABOA